2012-07-27
Are you Ready London for the Olympics?
The Black Keys - Lonely Boy par Arsene-desbois
Reading: 50 shades of Green (who is not? and do not lie...)
Viewing: asap... TDKR
Listening to: Muse - Survival
Thinking: // Baz Luhrman's advice to the "class of 1999" - "Wear Sunscrean"
Travelling: Paris, Knokke, Brussels and then later to Busan & Daegu, maybe Jo'Burg in the Fall
Last picture: http://www.flickr.com/photos/wacondah/
2012-06-22
Rio+20: are we taking stock?
Pictures say more than a thousand words, or rather, than 50.000 participants in what is to-date the largest UN conference on Sustainable Development, the Futureproofing of our planet and humanity.
Where was the sense of #urgency in our media?
source: BBC: http://ichef.bbci.co.uk/wwfuture/original/images/live/p0/0t/z1/p00tz1n3.jpg
via: http://riowishlist.wordpress.com/ - blog of a Youth delegate from Belgium
Where was the sense of #urgency in our media?
source: BBC: http://ichef.bbci.co.uk/wwfuture/original/images/live/p0/0t/z1/p00tz1n3.jpg
via: http://riowishlist.wordpress.com/ - blog of a Youth delegate from Belgium
2012-06-15
Your support is needed for Water at RIO+20: VOTE TODAY!
Picture Côpyright 2011 - Wacondah - Senegal, Dakar Slum
Your support is needed to ensure that 3 useful recommendations on Water are selected and heard by governments in the Rio+20 Summit on Sustainable Development.
Would you be kind enough to contribute by voting yourself and by suggesting to others to vote too?
The voting procedure is quite simple. No need to register in any way (Spanish and French procedures are attached).
- Step 1: go to: http://vote.riodialogues.org/?l=en
- Step 2: scroll down to Water / click on it to expand the list of recommendations on Water
- Step 3: click on each of the 3 following recommendation (the symbol √ will appear on the left). The messages may appear in a different order:
- • Adopt more ambitious global policies to address the needs for water that is really safe and for sanitation
- • Build a common vision and adopt an action plan at the global level regarding wastewater management.
- • Put water at the heart of future development goals.
- Step 4: scroll down to the bottom of the page and validate your vote by clicking on “Submit”
Thank you for your contribution to global progress on Water management.
2012-03-11
2012-02-13
Potverdorie N.Balthazar
Gisteren de magistrale nieuwste film gezien van ons aller Nic Balthazar.
Tot Altijd.
Zo Mooi. Zo Mooi. Zo Mooi.
Van begin tot eind, een ode aan het leven, aan het waardig leven - dat dus ook het mooi, waardig leren sterven behelst.
Er wordt geflierefluit, gezeverd, gevochten tegen "den Amerikaan"; maar "et in Arcadia ego".
Als je wil genieten van ontzettend mooie camervoering,
van hoe een vader zijn zoon toefluistert dat ie mag verder avonturieren en dat hij fier is dat hij zijn vader was.
Als je wil smullen van "j'ai.... j'ai .... j'ai quelque chose dans mon c*ul qui m'empêche de marcher..." en de frivole fratsen des levens...en der vriendschappen.
En dan meemaakt hoe dat lieflijk zorgeloze leven tot stilstand wordt gemaand,
en toch die lach, die strijd, die relativering.
Als je niet wil nadenken over "death and taxes", maar over het Feest des levens
dan is "tot altijd" een film die je moet gezien hebben, gedeel, en besproken met je vrienden, vrouw, ouders en kinderen.
De speech, gehouden door Speck de filosoof, over wat wij allemaal van elkaar leren, tijdens ons leven, en ook daarna, is van een fijngevoeligheid zonder weerga.
Ga dat zien,
en weet te melden of je ook tranen met sloten hebt gehuild.
Ik dank u, mijnheer Balthazar, voor een heel mooi Iets.
U heeft uw volk leren denken. (en van 't leven genieten). Bravo.
Tot Altijd.
Zo Mooi. Zo Mooi. Zo Mooi.
Van begin tot eind, een ode aan het leven, aan het waardig leven - dat dus ook het mooi, waardig leren sterven behelst.
Er wordt geflierefluit, gezeverd, gevochten tegen "den Amerikaan"; maar "et in Arcadia ego".
Als je wil genieten van ontzettend mooie camervoering,
van hoe een vader zijn zoon toefluistert dat ie mag verder avonturieren en dat hij fier is dat hij zijn vader was.
Als je wil smullen van "j'ai.... j'ai .... j'ai quelque chose dans mon c*ul qui m'empêche de marcher..." en de frivole fratsen des levens...en der vriendschappen.
En dan meemaakt hoe dat lieflijk zorgeloze leven tot stilstand wordt gemaand,
en toch die lach, die strijd, die relativering.
Als je niet wil nadenken over "death and taxes", maar over het Feest des levens
dan is "tot altijd" een film die je moet gezien hebben, gedeel, en besproken met je vrienden, vrouw, ouders en kinderen.
De speech, gehouden door Speck de filosoof, over wat wij allemaal van elkaar leren, tijdens ons leven, en ook daarna, is van een fijngevoeligheid zonder weerga.
Ga dat zien,
en weet te melden of je ook tranen met sloten hebt gehuild.
Ik dank u, mijnheer Balthazar, voor een heel mooi Iets.
U heeft uw volk leren denken. (en van 't leven genieten). Bravo.
2012-02-02
Over daklozen
Het gedoe over de daklozen in de nacht raakt mijn koude kleren niet.
Ze kunnen me gestolen worden. De nietsnutten, de paria’s, de outcasts.
Ze hebben het zelf gezocht - nietwaar?
Iedereen loopt zo wel eens onverwacht, de tunnels van 't Centraal Station in.
Zo snel mogelijk. Want daar zitten ze, de bedelaars, de luieriken.
Die hebben het namelijk ook zelf gezocht - nietwaar?
(en ze krijgen er nog gratis soep ook, en bedorven voedsel van nen brave Brusselaar)
En nog meer ergernis in Brussel op elke hoek van 't straat, van Zuidstation tot Schumanplein,
Overal duiken die georganiseerde buitenlands gehandicapten op,
Of die vuile (valse) moeders met ranzige, stinkende tranerige baby's.
- Maffia!
Ze hebben het namelijk helemaal zélf gezocht - nietwaar?
De zigeunermeisjes die pér sé uw raam willen wassen,
Mij vriend, baardmans, die al vijf jaar systematisch - élke ochtend en élke avondspits op het kruispunt Arts/Loi rondsloft,
Het Krapuul dat zich aan Carapils laaft des ochtends vroeg als de forens nog naar verse palmolive-douchegel ruikt.
De bochelman,
Het foorwijf zonder tanden, die u onmiddellijk sissend en stinkend vervloekt,
De thalys-fotograaf in Gare du Nord wier "kamera geklaut ist und jetzt brauch ich - nur - 50 euro"...
De in lompen gehulde "dames" die uit Bulgaarse camionettes de straat op worden geduwd.
Of nog de antikapitalist met hond als accessoire aan den Delhaize (maar zijn hond eet wel degelijk PAL-brokjes)
Ze hebben het inderdaad allemaal, helemaal alleen, zélf gezocht.
Je m'excuse de vous déranger, mesdames/messieurs, mais si vous avez une petite pièce, un chèque repas...
- voor elke keer dat ik dan 5€ zou gegeven hebben, zou mijn geweten dan meer gesust zijn geweest dan nu?
Neen, neen, driewerf neen.
Want zij, inderdaad, hebben het zelf gezocht.
Ik keer net terug van een zeer theoretische consultatie
Over miljarden mensen, die in onmenselijke omstandigheden overleven op minder dan 1, 5, 10 dollar per dag.
En aanhoort gij allen, vertederlijkten, naïevelingen die denkt dat 500 doodvriezende daklozen een blamage zijn voor de welvaartstaat, hoe een onrecht wij tolereren - ELKE DAG....
Want wie ligt wakker van een paar tientallen miljoenen dalits, die manueel sceptische tanks leegmaken en toiletten poetsen?
Want wie ligt wakker van al die meisjes die beginnen te menstrueren, geen propere doek vinden, en aldus maar opgesloten worden, want o wee... ze zijn tot schande van "de familie".
Want wie ligt wakker van al dat onrecht, dag in dag uit?
Oh jezus, er zitten wat daklozen in de kou bij ons. Snel, doe er iets aan! Oei, het gaat opeens toch niet zo snel...
En dan hoor je dat ze "overnight" een 500 tot 800 tal plaatsen bij creëren, het Rode Kruis, de civiele bescherming, het "leger" godbetert, zelfs het koninklijk paleis in Ciergnon stelt "opvangplaatsen" ter beschikking.
... en ze vinden geen daklozen niet meer.
Opeens, plotsklaps willen die gewoon niet meer mee naar de opvang van de goegemeente....
En wij, luisteraars, vinden toch maar dat we toch maar heel goed even mee "indignado" gespeeld hebben.
Goe gedaan, Maggie, of nog: "ze kan er niks aan doen, want geërfd van dat gespuis van voorgangers".
En we doen gewoon voort. Gewoon.
We kijken zelfs al uit naar een paar dagen van strenge vorst.
Waar zijn de schaatsen?
Misschien wel een Elfstedentocht?
Welaan dan, het oordeel dat onze kinderen zullen vellen over onze generatie zal niet mals zijn. Pas op: ze zullen ons misschien nog lynchen.
Hun grootouders zullen ze misschien nog een klein beetje vergeven (want die gaven zo af en toe een cadeautje om hun falen te maskeren).
Maar wij, als ouders. Binnen een tiental jaar? Hoe gaan die klein mannen naar ons kijken?
Dat we staakten als het slecht ging.
Dat we op vakantie bleven gaan (mét het vliegtuig).
Dat we ons geen bal aantrokken van de revoluties om ons heen.
Dat we blind en doof bleven voor de kreten van de planeet.
Dat we de gevestigde instanties in stand hielden; Kerk, Kapitaal en Klassenstrijd.
Ooit dacht ik dat ook die aftroggelaars, dat gespuis, die parasieten een soort van migratoir traject hielden; dat ze in de zomer in St Tropez zaten, of in de vakantieoorden van de normale mensen - of misschien wel omgekeerd, een aller-retourtje Stockholm of zo om van de goede lucht te profiteren.
Ooit dacht ik dat die marginaliteit marginaal ging blijven. Een faits-divers van mensen die geen deel wensten van het Rijke Westen. Niks aan te doen en pech voor hen.
Vandaag begint het te dagen.
Als we niet opletten, dan krijgen we de "Geschiedenis" over ons heen, wat eigenlijk - op Maya-wijze - al in de Sterren of de Geschriften geschreven staat.
Die 500 vries-daklozen, dat is een non-event dat politiek wordt uitgespeeld.
Vandaag scheen de zon. Ze zijn terug een beetje ontdooid. Het was niet zo erg.
En ons Maggie heeft voor 500 bedjes gezorgd.
't Is voetbal op tv straks.
Coda
Wat we eigenlijk het meeste stoort, is dat wij als samen-leving, op het "top-punt" van onze beschaving,
Waar men op de Afgoden mag kakken en pissen, of het nu grootkapitaal of religie is,
Geen toekomstdebat, -visie, noch -dynamiek op gang krijgt.
We zijn precies een bende lemmings, voortspurtend op wat "vroeger normaal" was, de afgrond tegemoet snellen.
Structureel noch duurzaam denken we na. Het denken zelf is verdacht geworden.
Al dat gezeik over wat vrieskou, al dat geleuter van dees of geen centrum voor "armoedestudie".
Het zet toch maar weinig zoden aan de dijk, nietwaar? Geef nu toe....
Ik hoorde een quote van een onderzoekster met grote faam
Die placht te beweren dat ze na 40 jaar onderzoek, nog altijd niet goed genoeg....
Had ....door-vorst (pun intended) hoe de armoede in onze kontreien in elkaar stak.
En daar moet ik dan ook nog eens geld in blijven steken?
In het aloude Japan, in de onherbergzame bergen, eens je een bepaalde leeftijd bereikt had en een "schoon Japanees-waardig leven had geleid", moest je mee de berg op met je kleinzoon. Kwestie van wat bij te praten, nog een beetje advies te geven, zo hier en daar. En dan werd je in het ravijn geduwd.
Vandaag, heden, nu, gaat elke 8 seconden een "babyboomer" op pensioen. Zo één van die gasten die het summum van groei, vrede, technologische vooruitgang en welvaart hebben gekend.
Elke 8 seconden.
Feestje.
Dit tijdperk, het antropoceen, (volgens het laatste congres van geografici en geologen) zal misschien het kortste ooit worden op deze planeet.
-- the planet doesn't care whether rainforests live or die. Only humans do.
Ze kunnen me gestolen worden. De nietsnutten, de paria’s, de outcasts.
Ze hebben het zelf gezocht - nietwaar?
Iedereen loopt zo wel eens onverwacht, de tunnels van 't Centraal Station in.
Zo snel mogelijk. Want daar zitten ze, de bedelaars, de luieriken.
Die hebben het namelijk ook zelf gezocht - nietwaar?
(en ze krijgen er nog gratis soep ook, en bedorven voedsel van nen brave Brusselaar)
En nog meer ergernis in Brussel op elke hoek van 't straat, van Zuidstation tot Schumanplein,
Overal duiken die georganiseerde buitenlands gehandicapten op,
Of die vuile (valse) moeders met ranzige, stinkende tranerige baby's.
- Maffia!
Ze hebben het namelijk helemaal zélf gezocht - nietwaar?
De zigeunermeisjes die pér sé uw raam willen wassen,
Mij vriend, baardmans, die al vijf jaar systematisch - élke ochtend en élke avondspits op het kruispunt Arts/Loi rondsloft,
Het Krapuul dat zich aan Carapils laaft des ochtends vroeg als de forens nog naar verse palmolive-douchegel ruikt.
De bochelman,
Het foorwijf zonder tanden, die u onmiddellijk sissend en stinkend vervloekt,
De thalys-fotograaf in Gare du Nord wier "kamera geklaut ist und jetzt brauch ich - nur - 50 euro"...
De in lompen gehulde "dames" die uit Bulgaarse camionettes de straat op worden geduwd.
Of nog de antikapitalist met hond als accessoire aan den Delhaize (maar zijn hond eet wel degelijk PAL-brokjes)
Ze hebben het inderdaad allemaal, helemaal alleen, zélf gezocht.
Je m'excuse de vous déranger, mesdames/messieurs, mais si vous avez une petite pièce, un chèque repas...
- voor elke keer dat ik dan 5€ zou gegeven hebben, zou mijn geweten dan meer gesust zijn geweest dan nu?
Neen, neen, driewerf neen.
Want zij, inderdaad, hebben het zelf gezocht.
Ik keer net terug van een zeer theoretische consultatie
Over miljarden mensen, die in onmenselijke omstandigheden overleven op minder dan 1, 5, 10 dollar per dag.
En aanhoort gij allen, vertederlijkten, naïevelingen die denkt dat 500 doodvriezende daklozen een blamage zijn voor de welvaartstaat, hoe een onrecht wij tolereren - ELKE DAG....
Want wie ligt wakker van een paar tientallen miljoenen dalits, die manueel sceptische tanks leegmaken en toiletten poetsen?
Want wie ligt wakker van al die meisjes die beginnen te menstrueren, geen propere doek vinden, en aldus maar opgesloten worden, want o wee... ze zijn tot schande van "de familie".
Want wie ligt wakker van al dat onrecht, dag in dag uit?
Oh jezus, er zitten wat daklozen in de kou bij ons. Snel, doe er iets aan! Oei, het gaat opeens toch niet zo snel...
En dan hoor je dat ze "overnight" een 500 tot 800 tal plaatsen bij creëren, het Rode Kruis, de civiele bescherming, het "leger" godbetert, zelfs het koninklijk paleis in Ciergnon stelt "opvangplaatsen" ter beschikking.
... en ze vinden geen daklozen niet meer.
Opeens, plotsklaps willen die gewoon niet meer mee naar de opvang van de goegemeente....
En wij, luisteraars, vinden toch maar dat we toch maar heel goed even mee "indignado" gespeeld hebben.
Goe gedaan, Maggie, of nog: "ze kan er niks aan doen, want geërfd van dat gespuis van voorgangers".
En we doen gewoon voort. Gewoon.
We kijken zelfs al uit naar een paar dagen van strenge vorst.
Waar zijn de schaatsen?
Misschien wel een Elfstedentocht?
Welaan dan, het oordeel dat onze kinderen zullen vellen over onze generatie zal niet mals zijn. Pas op: ze zullen ons misschien nog lynchen.
Hun grootouders zullen ze misschien nog een klein beetje vergeven (want die gaven zo af en toe een cadeautje om hun falen te maskeren).
Maar wij, als ouders. Binnen een tiental jaar? Hoe gaan die klein mannen naar ons kijken?
Dat we staakten als het slecht ging.
Dat we op vakantie bleven gaan (mét het vliegtuig).
Dat we ons geen bal aantrokken van de revoluties om ons heen.
Dat we blind en doof bleven voor de kreten van de planeet.
Dat we de gevestigde instanties in stand hielden; Kerk, Kapitaal en Klassenstrijd.
Ooit dacht ik dat ook die aftroggelaars, dat gespuis, die parasieten een soort van migratoir traject hielden; dat ze in de zomer in St Tropez zaten, of in de vakantieoorden van de normale mensen - of misschien wel omgekeerd, een aller-retourtje Stockholm of zo om van de goede lucht te profiteren.
Ooit dacht ik dat die marginaliteit marginaal ging blijven. Een faits-divers van mensen die geen deel wensten van het Rijke Westen. Niks aan te doen en pech voor hen.
Vandaag begint het te dagen.
Als we niet opletten, dan krijgen we de "Geschiedenis" over ons heen, wat eigenlijk - op Maya-wijze - al in de Sterren of de Geschriften geschreven staat.
Die 500 vries-daklozen, dat is een non-event dat politiek wordt uitgespeeld.
Vandaag scheen de zon. Ze zijn terug een beetje ontdooid. Het was niet zo erg.
En ons Maggie heeft voor 500 bedjes gezorgd.
't Is voetbal op tv straks.
Coda
Wat we eigenlijk het meeste stoort, is dat wij als samen-leving, op het "top-punt" van onze beschaving,
Waar men op de Afgoden mag kakken en pissen, of het nu grootkapitaal of religie is,
Geen toekomstdebat, -visie, noch -dynamiek op gang krijgt.
We zijn precies een bende lemmings, voortspurtend op wat "vroeger normaal" was, de afgrond tegemoet snellen.
Structureel noch duurzaam denken we na. Het denken zelf is verdacht geworden.
Al dat gezeik over wat vrieskou, al dat geleuter van dees of geen centrum voor "armoedestudie".
Het zet toch maar weinig zoden aan de dijk, nietwaar? Geef nu toe....
Ik hoorde een quote van een onderzoekster met grote faam
Die placht te beweren dat ze na 40 jaar onderzoek, nog altijd niet goed genoeg....
Had ....door-vorst (pun intended) hoe de armoede in onze kontreien in elkaar stak.
En daar moet ik dan ook nog eens geld in blijven steken?
In het aloude Japan, in de onherbergzame bergen, eens je een bepaalde leeftijd bereikt had en een "schoon Japanees-waardig leven had geleid", moest je mee de berg op met je kleinzoon. Kwestie van wat bij te praten, nog een beetje advies te geven, zo hier en daar. En dan werd je in het ravijn geduwd.
Vandaag, heden, nu, gaat elke 8 seconden een "babyboomer" op pensioen. Zo één van die gasten die het summum van groei, vrede, technologische vooruitgang en welvaart hebben gekend.
Elke 8 seconden.
Feestje.
Dit tijdperk, het antropoceen, (volgens het laatste congres van geografici en geologen) zal misschien het kortste ooit worden op deze planeet.
-- the planet doesn't care whether rainforests live or die. Only humans do.
2012-01-16
RIO+20 - ZERO DRAFT - excerpts on Water
The paragraph below is an excerpt from the landmark ZERO DRAFT declaration for the RIO+20 summit, to be held later this year in Rio.
Beauty is in the eye of the beholder!
[Water]
67. We underline the importance of the right to safe and clean drinking water and sanitation as a human right that is essential for the full enjoyment of life and all human rights. Furthermore, we highlight the critical importance of water resources for sustainable development, including poverty and hunger eradication, public health, food security, hydropower, agriculture and rural development.
68. We recognize the necessity of setting goals for wastewater management, including reducing water pollution from households, industrial and agricultural sources and promoting water efficiency, wastewater treatment and the use of wastewater as a resource, particularly in expanding urban areas.
69. We renew our commitment made in the Johannesburg Plan of Implementation (JPOI) regarding the development and implementation of integrated water resources management and water efficiency plans. We reaffirm our commitment to the 2005-2015 International Decade for Action “Water for Life”. We encourage cooperation initiatives for water resources management in particular through capacity development, exchange of experiences, best practices and lessons learned, as well as sharing appropriate environmentally sound technologies and know-how.
Beauty is in the eye of the beholder!
[Water]
67. We underline the importance of the right to safe and clean drinking water and sanitation as a human right that is essential for the full enjoyment of life and all human rights. Furthermore, we highlight the critical importance of water resources for sustainable development, including poverty and hunger eradication, public health, food security, hydropower, agriculture and rural development.
68. We recognize the necessity of setting goals for wastewater management, including reducing water pollution from households, industrial and agricultural sources and promoting water efficiency, wastewater treatment and the use of wastewater as a resource, particularly in expanding urban areas.
69. We renew our commitment made in the Johannesburg Plan of Implementation (JPOI) regarding the development and implementation of integrated water resources management and water efficiency plans. We reaffirm our commitment to the 2005-2015 International Decade for Action “Water for Life”. We encourage cooperation initiatives for water resources management in particular through capacity development, exchange of experiences, best practices and lessons learned, as well as sharing appropriate environmentally sound technologies and know-how.
2011-12-29
2012 - "I got out of bed for this?"
copyright @Wacondah - photo taken in Dakar, Senegal, December 2011
"I got out of bed for this?"
Serendipity. a field visit to a Dakar slum 3 weeks ago.
This young girl was carrying water from a standpipe.
I felt rather uneasy, as an hour later we were suppose to meet up with the Minister of Water, so we were quite overdressed to go on a field visit.
But someone needs to take those pictures, right?
And someone needs to publish them, comment them.
And before you publish, you review, and that's when I stumbled on this great slogan....
When you look into these kids' eyes,
unfathomable as they are in their beauty.
You understand once again what our job is all about.
I wish her, and all of you and your loved ones, that in 2012
the slogan on this girl's shirt may just reveal itself a little bit more untrue.
Count your blessings. Happy New Year
2011-12-12
Field Visit to Senegal: we can't facebook our way out of the statusquo (N.Stephenson)
Back from a field visit to Dakar, Senegal.
It is where you meet the woman who carry water.
The girls in the slums, the daily chores.
Where the "borne fontainier" acts like a grandfatherly garden,
and where in spite of gross inhumanity, kids still smile.
And where, in spite of gross adversity, people still do a good, an excellent job.
In Dakar also the island of "La Gorée", as the Dutch GoedRaad was named.
Witness to centuries of exploitation, of "la Traîte", of the inhuman slave trade.
Where do we stand nowadays?
Are we better off, in terms of gross humanity happiness index?
An answer can only be speculative this weekend, given the failing of the COP17 in Durban,
the complete lock-out of the UK from an ever-advancing European lifeboat project.
It seems that cynism, egoïsm, speculation are driving History, just like 400 years ago in Gorée.
Reading: "Spartan", and getting pschyched for Stephenson's Reamde
Viewing: Contagion
Listening to: Gabriël Rios Compilation CD: thank you for putting "Ausencia" on it! What a track, what a vibe!
Thinking: we can't facebook our way out of the statusquo (N.Stephenson)
Travelling: Maastricht, Dakar, Paris and beyond the horizon maybe Zürs, Vegas, Marseille etc...
2011-12-06
A new Hope?
author Neal Stephenson nails it (once again)
When he was asked, toward the end of lunch, where he thought computing might be headed, he paused to rephrase the question. “I’ll tell you what I’d like to see happen,” he said, and began discussing what the future was supposed to have looked like, back in his 1960s childhood. He ticked off the tropes of what he called “techno-optimistic science fiction,” including flying cars and jetpacks. And then computers went from being things that filled a room to things that could fit on a desk, and the economy and industries changed. “The kinds of super-bright, hardworking geeky people who, 50 years ago, would have been building moon rockets or hydrogen bombs or what have you have ended up working in the computer industry, doing jobs that in many cases seem kind of ignominious by comparison.”
source: http://www.nytimes.com/2011/12/06/science/out-of-neal-stephensons-imagination-came-a-new-online-world.html?pagewanted=2&_r=3&adxnnlx=1323183633-0j5l3nPjZr4rnCaXDNHXcA
When he was asked, toward the end of lunch, where he thought computing might be headed, he paused to rephrase the question. “I’ll tell you what I’d like to see happen,” he said, and began discussing what the future was supposed to have looked like, back in his 1960s childhood. He ticked off the tropes of what he called “techno-optimistic science fiction,” including flying cars and jetpacks. And then computers went from being things that filled a room to things that could fit on a desk, and the economy and industries changed. “The kinds of super-bright, hardworking geeky people who, 50 years ago, would have been building moon rockets or hydrogen bombs or what have you have ended up working in the computer industry, doing jobs that in many cases seem kind of ignominious by comparison.”
“What I’m kind of hoping is that this is just kind of a pause, while we assimilate this gigantic new thing, ubiquitous computing and the Internet. And that at some point we’ll turn around and say, ‘Well, that was interesting — we have a whole set of new tools and capabilities that we didn’t have before the whole computer/Internet thing came along.’ ”
He said people should say, “Now let’s get back to work doing interesting and useful things.”
source: http://www.nytimes.com/2011/12/06/science/out-of-neal-stephensons-imagination-came-a-new-online-world.html?pagewanted=2&_r=3&adxnnlx=1323183633-0j5l3nPjZr4rnCaXDNHXcA
2011-12-02
Speaking in Forked Tongues
De betogingen van vandaag zijn een schande,
de vakbonden brengen het land ter rande.
Wil men echt de toekomst veilig stellen,
dat zullen zij allen mee de centen moeten tellen.
Waar eendracht en hoop en gezonde duurzaamheid gelden
hoeven dramatische acties niet te velde.
De vakverbanden dienen enkel de eigen zaak
meer nog, zij vergeten maar al te vaak
dat zij in ons model véél te véél
in tel genomen worden, méér dan het geheel
van arme dwazen zoals u en ik
die zich verslikken in de arithmetiek.
Voorwaar ik zeg, sta op, gij burger
kies voor vooruitgang en aanpassing
voor een nieuw club'ke van samenzang
en laat de bonden voor wat ze zijn
een overblijfsel uit 19eeuws navelstarend gezwijm.
-----
Wist u
dat in België 3,4 miljoen "gesyndiceerden" rondlopen, op een bevoling van 11.
Vergelijk dat met 1,5 lidkaarten in Frankrijk of 6,5 in de VSA.
Dan begrijpt u direct
- waarom Cortebeeck bestuurder is in de overkoepelende internationales
- waarom men hier geen komaf kan maken met een ziek-makend, verstard sociaal overlegmodel.
3,5 miljoen burgers die altijd maar weer voor het eigen groot gelijk stemmen,
dat is een democratisch deficit,
want iedereen weet, dat vakbonden NIET opkomen voor de gewone mens,
maar enkel voor hun vetpotten, hun para-statale structuren, hun "perks", hun "ledenbestand" en niet voor de maatschappij staan.
De illusie die naar voor geschoven wordt, en gekwalificeerd als het "Middenveld", is een verzuiling van de democratie, gericht op conservatisme, op het in stand houden van bepaalde verhoudingen.
Wil men in dit land écht vooruitgang boeken, dan moeten de grondbeginselen van ons solidair model op een nieuwe leest geschoeid. Het is voor mij, en mijn kinderen, onbetaalbaar geworden om die parasitaire gedragingen te dulden.
de vakbonden brengen het land ter rande.
Wil men echt de toekomst veilig stellen,
dat zullen zij allen mee de centen moeten tellen.
Waar eendracht en hoop en gezonde duurzaamheid gelden
hoeven dramatische acties niet te velde.
De vakverbanden dienen enkel de eigen zaak
meer nog, zij vergeten maar al te vaak
dat zij in ons model véél te véél
in tel genomen worden, méér dan het geheel
van arme dwazen zoals u en ik
die zich verslikken in de arithmetiek.
Voorwaar ik zeg, sta op, gij burger
kies voor vooruitgang en aanpassing
voor een nieuw club'ke van samenzang
en laat de bonden voor wat ze zijn
een overblijfsel uit 19eeuws navelstarend gezwijm.
-----
Wist u
dat in België 3,4 miljoen "gesyndiceerden" rondlopen, op een bevoling van 11.
Vergelijk dat met 1,5 lidkaarten in Frankrijk of 6,5 in de VSA.
Dan begrijpt u direct
- waarom Cortebeeck bestuurder is in de overkoepelende internationales
- waarom men hier geen komaf kan maken met een ziek-makend, verstard sociaal overlegmodel.
3,5 miljoen burgers die altijd maar weer voor het eigen groot gelijk stemmen,
dat is een democratisch deficit,
want iedereen weet, dat vakbonden NIET opkomen voor de gewone mens,
maar enkel voor hun vetpotten, hun para-statale structuren, hun "perks", hun "ledenbestand" en niet voor de maatschappij staan.
De illusie die naar voor geschoven wordt, en gekwalificeerd als het "Middenveld", is een verzuiling van de democratie, gericht op conservatisme, op het in stand houden van bepaalde verhoudingen.
Wil men in dit land écht vooruitgang boeken, dan moeten de grondbeginselen van ons solidair model op een nieuwe leest geschoeid. Het is voor mij, en mijn kinderen, onbetaalbaar geworden om die parasitaire gedragingen te dulden.
2011-11-28
number crunching
Reading: Spartan
Viewing: Shutter Island
Listening to: Max Richter
Thinking: Belgian national debt= 360bn€: 1% increase in interest rate for sovereign paper => 3,6bn€. We raised 200m€ last week with a gov't bond. Next year we need to re-finance approx 80BILLION€. Can we please un-blind our eyes? Can we please stop auto-believing the "good news show"? Will you tell your kids twenty years from now: we could have done it differently but we chose to put the burden on your shoulders....
Viewing: Shutter Island
Listening to: Max Richter
Thinking: Belgian national debt= 360bn€: 1% increase in interest rate for sovereign paper => 3,6bn€. We raised 200m€ last week with a gov't bond. Next year we need to re-finance approx 80BILLION€. Can we please un-blind our eyes? Can we please stop auto-believing the "good news show"? Will you tell your kids twenty years from now: we could have done it differently but we chose to put the burden on your shoulders....
2011-11-24
Du Contrat Social
We naderen de limieten van groei, beschaving, democratie, demografie en ecologische voetprint. We stellen met afgrijzen vast hoe onze leidinggevenden, als Nero, aan de zijlijn staan te feesten, als over-getestosteroneerde voetbalvaders, terwijl onze "progressive" democratieën ten onder gaan aan de dictatuur en de ijzeren logica van de geglobaliseerde samenleving, de speculatieve vulture/casino-criminelen et de apathie van de in-slaap-gevallen "burger".
Tussen staat en burger heerst enkel wederzijds wantrouwen.
Tussen burgers onderling, op het randje van het ranzige leedvermaak, kan geen project meer tot stand komen: ieder voor zich; zo lang mogelijk, tot de laatste druppel petrol verbrand is in mijn ouderwetse explosie-motor.
Burgerinitiatieven zoals de G1000 of Occupy & Anonymous staan in kinderschoenen maar worden afgedaan als een zootje ongeregeld, door media en besluitvormers, en ja zelfs door de eigen medeburgers.
Het wordt tijd dat de burgers niet langer toekijken, maar spreken en vooral DOEN.... Dat wij, die het menen goed voor te hebben met dit "clubke" dat we onze samenleving noemen, boodschappen in de wereld sturen, niet van negativisme, niet van ongemak of onwil, maar van
- lange-termijn-denken
- verandering, beweging en aanpassing
- en van hoop
... en dat we het voortouw nemen:
- een vriend bestelde een TESLA S; levering 2012
- een andere vriend stelt voor om onze grondwet te hertekenen naar meerderheidsstelsel en op écht confederale leest geschoeid
- nog iemand anders roept op om meervoudig stemrecht terug in te voeren op basis van "burgerzin" (nog te bepalen in een open debat) zodat men het democratisch deficit, en vooral het electoraal surplus dat sommige partijen door de status-quo-gezinden krijgen toegespeeld, teniet gedaan wordt
- nog iemand anders stelt een haircut voor om op heel korte termijn van de zeer pijnlijke staatsschulden te worden verlost
- nog iemand anders vraagt dat de Staat haar woord gestand doet en niet elke 3 jaar nieuwe belastingen wil heffen zonder zelf te besparen
- en verder en verder....
Hoe wil u leven in 2050? Met welke energie, in wat voor maatschappij? Hoe wil u dat uw kinderen u aankijken? Zal u moeten toegeven zoals onlangs een Franse Graaf ons zei: nous sommes tous coupables d'avoir gaspillé l'avenir de nos petits-enfants?
De Commissie hangt zo van die spreuken op in het Brusselse - meestal holle slogans over hoe fijn onze ontwikkelingssamenwerking wel werkt; of verwelkomend een zoveelste lid tot de unie. Maar in de buurt van Arts/Loi hangt een stelling die wij kunnen bewijzen:
-- Stay Tuned, en her-lees Voltaire en Rousseau
Tussen staat en burger heerst enkel wederzijds wantrouwen.
Tussen burgers onderling, op het randje van het ranzige leedvermaak, kan geen project meer tot stand komen: ieder voor zich; zo lang mogelijk, tot de laatste druppel petrol verbrand is in mijn ouderwetse explosie-motor.
Burgerinitiatieven zoals de G1000 of Occupy & Anonymous staan in kinderschoenen maar worden afgedaan als een zootje ongeregeld, door media en besluitvormers, en ja zelfs door de eigen medeburgers.
Het wordt tijd dat de burgers niet langer toekijken, maar spreken en vooral DOEN.... Dat wij, die het menen goed voor te hebben met dit "clubke" dat we onze samenleving noemen, boodschappen in de wereld sturen, niet van negativisme, niet van ongemak of onwil, maar van
- lange-termijn-denken
- verandering, beweging en aanpassing
- en van hoop
... en dat we het voortouw nemen:
- een vriend bestelde een TESLA S; levering 2012
- een andere vriend stelt voor om onze grondwet te hertekenen naar meerderheidsstelsel en op écht confederale leest geschoeid
- nog iemand anders roept op om meervoudig stemrecht terug in te voeren op basis van "burgerzin" (nog te bepalen in een open debat) zodat men het democratisch deficit, en vooral het electoraal surplus dat sommige partijen door de status-quo-gezinden krijgen toegespeeld, teniet gedaan wordt
- nog iemand anders stelt een haircut voor om op heel korte termijn van de zeer pijnlijke staatsschulden te worden verlost
- nog iemand anders vraagt dat de Staat haar woord gestand doet en niet elke 3 jaar nieuwe belastingen wil heffen zonder zelf te besparen
- en verder en verder....
Hoe wil u leven in 2050? Met welke energie, in wat voor maatschappij? Hoe wil u dat uw kinderen u aankijken? Zal u moeten toegeven zoals onlangs een Franse Graaf ons zei: nous sommes tous coupables d'avoir gaspillé l'avenir de nos petits-enfants?
De Commissie hangt zo van die spreuken op in het Brusselse - meestal holle slogans over hoe fijn onze ontwikkelingssamenwerking wel werkt; of verwelkomend een zoveelste lid tot de unie. Maar in de buurt van Arts/Loi hangt een stelling die wij kunnen bewijzen:
"M.Gandhi: Be the change that you want in the world"
-- Stay Tuned, en her-lees Voltaire en Rousseau
2011-11-21
The Days are long, but the years are short
I enjoyed this 1-minute movie very much,
http://www.theyearsareshort.com/landing.html
it makes you stop for a while and reflect that... damn, I'm already halfway through this day...
http://www.theyearsareshort.com/landing.html
it makes you stop for a while and reflect that... damn, I'm already halfway through this day...
2011-10-06
Memento Mori
Even in Death, Steve Jobs remains inspirational.
What would you do if today "is" your last day?
Optimism is a moral imperative.
To live well, is to prepare for death.
To die well, is to live each day as best as you can.
"If you live each as if it were your last, someday you'll most certainly be right"
#Respect
Speech from his Commencement Adress
Source: http://news.stanford.edu/news/2005/june15/jobs-061505.html
Stanford Report, June 14, 2005
'You've got to find what you love,' Jobs says
This is a prepared text of the Commencement address delivered by Steve Jobs, CEO of Apple Computer and of Pixar Animation Studios, on June 12, 2005.
I am honored to be with you today at your commencement from one of the finest universities in the world. I never graduated from college. Truth be told, this is the closest I've ever gotten to a college graduation. Today I want to tell you three stories from my life. That's it. No big deal. Just three stories.
The first story is about connecting the dots.
I dropped out of Reed College after the first 6 months, but then stayed around as a drop-in for another 18 months or so before I really quit. So why did I drop out?
It started before I was born. My biological mother was a young, unwed college graduate student, and she decided to put me up for adoption. She felt very strongly that I should be adopted by college graduates, so everything was all set for me to be adopted at birth by a lawyer and his wife. Except that when I popped out they decided at the last minute that they really wanted a girl. So my parents, who were on a waiting list, got a call in the middle of the night asking: "We have an unexpected baby boy; do you want him?" They said: "Of course." My biological mother later found out that my mother had never graduated from college and that my father had never graduated from high school. She refused to sign the final adoption papers. She only relented a few months later when my parents promised that I would someday go to college.
And 17 years later I did go to college. But I naively chose a college that was almost as expensive as Stanford, and all of my working-class parents' savings were being spent on my college tuition. After six months, I couldn't see the value in it. I had no idea what I wanted to do with my life and no idea how college was going to help me figure it out. And here I was spending all of the money my parents had saved their entire life. So I decided to drop out and trust that it would all work out OK. It was pretty scary at the time, but looking back it was one of the best decisions I ever made. The minute I dropped out I could stop taking the required classes that didn't interest me, and begin dropping in on the ones that looked interesting.
It wasn't all romantic. I didn't have a dorm room, so I slept on the floor in friends' rooms, I returned coke bottles for the 5¢ deposits to buy food with, and I would walk the 7 miles across town every Sunday night to get one good meal a week at the Hare Krishna temple. I loved it. And much of what I stumbled into by following my curiosity and intuition turned out to be priceless later on. Let me give you one example:
Reed College at that time offered perhaps the best calligraphy instruction in the country. Throughout the campus every poster, every label on every drawer, was beautifully hand calligraphed. Because I had dropped out and didn't have to take the normal classes, I decided to take a calligraphy class to learn how to do this. I learned about serif and san serif typefaces, about varying the amount of space between different letter combinations, about what makes great typography great. It was beautiful, historical, artistically subtle in a way that science can't capture, and I found it fascinating.
None of this had even a hope of any practical application in my life. But ten years later, when we were designing the first Macintosh computer, it all came back to me. And we designed it all into the Mac. It was the first computer with beautiful typography. If I had never dropped in on that single course in college, the Mac would have never had multiple typefaces or proportionally spaced fonts. And since Windows just copied the Mac, it's likely that no personal computer would have them. If I had never dropped out, I would have never dropped in on this calligraphy class, and personal computers might not have the wonderful typography that they do. Of course it was impossible to connect the dots looking forward when I was in college. But it was very, very clear looking backwards ten years later.
Again, you can't connect the dots looking forward; you can only connect them looking backwards. So you have to trust that the dots will somehow connect in your future. You have to trust in something — your gut, destiny, life, karma, whatever. This approach has never let me down, and it has made all the difference in my life.
My second story is about love and loss.
I was lucky — I found what I loved to do early in life. Woz and I started Apple in my parents garage when I was 20. We worked hard, and in 10 years Apple had grown from just the two of us in a garage into a $2 billion company with over 4000 employees. We had just released our finest creation — the Macintosh — a year earlier, and I had just turned 30. And then I got fired. How can you get fired from a company you started? Well, as Apple grew we hired someone who I thought was very talented to run the company with me, and for the first year or so things went well. But then our visions of the future began to diverge and eventually we had a falling out. When we did, our Board of Directors sided with him. So at 30 I was out. And very publicly out. What had been the focus of my entire adult life was gone, and it was devastating.
I really didn't know what to do for a few months. I felt that I had let the previous generation of entrepreneurs down - that I had dropped the baton as it was being passed to me. I met with David Packard and Bob Noyce and tried to apologize for screwing up so badly. I was a very public failure, and I even thought about running away from the valley. But something slowly began to dawn on me — I still loved what I did. The turn of events at Apple had not changed that one bit. I had been rejected, but I was still in love. And so I decided to start over.
I didn't see it then, but it turned out that getting fired from Apple was the best thing that could have ever happened to me. The heaviness of being successful was replaced by the lightness of being a beginner again, less sure about everything. It freed me to enter one of the most creative periods of my life.
During the next five years, I started a company named NeXT, another company named Pixar, and fell in love with an amazing woman who would become my wife. Pixar went on to create the worlds first computer animated feature film, Toy Story, and is now the most successful animation studio in the world. In a remarkable turn of events, Apple bought NeXT, I returned to Apple, and the technology we developed at NeXT is at the heart of Apple's current renaissance. And Laurene and I have a wonderful family together.
I'm pretty sure none of this would have happened if I hadn't been fired from Apple. It was awful tasting medicine, but I guess the patient needed it. Sometimes life hits you in the head with a brick. Don't lose faith. I'm convinced that the only thing that kept me going was that I loved what I did. You've got to find what you love. And that is as true for your work as it is for your lovers. Your work is going to fill a large part of your life, and the only way to be truly satisfied is to do what you believe is great work. And the only way to do great work is to love what you do. If you haven't found it yet, keep looking. Don't settle. As with all matters of the heart, you'll know when you find it. And, like any great relationship, it just gets better and better as the years roll on. So keep looking until you find it. Don't settle.
My third story is about death.
When I was 17, I read a quote that went something like: "If you live each day as if it was your last, someday you'll most certainly be right." It made an impression on me, and since then, for the past 33 years, I have looked in the mirror every morning and asked myself: "If today were the last day of my life, would I want to do what I am about to do today?" And whenever the answer has been "No" for too many days in a row, I know I need to change something.
Remembering that I'll be dead soon is the most important tool I've ever encountered to help me make the big choices in life. Because almost everything — all external expectations, all pride, all fear of embarrassment or failure - these things just fall away in the face of death, leaving only what is truly important. Remembering that you are going to die is the best way I know to avoid the trap of thinking you have something to lose. You are already naked. There is no reason not to follow your heart.
About a year ago I was diagnosed with cancer. I had a scan at 7:30 in the morning, and it clearly showed a tumor on my pancreas. I didn't even know what a pancreas was. The doctors told me this was almost certainly a type of cancer that is incurable, and that I should expect to live no longer than three to six months. My doctor advised me to go home and get my affairs in order, which is doctor's code for prepare to die. It means to try to tell your kids everything you thought you'd have the next 10 years to tell them in just a few months. It means to make sure everything is buttoned up so that it will be as easy as possible for your family. It means to say your goodbyes.
I lived with that diagnosis all day. Later that evening I had a biopsy, where they stuck an endoscope down my throat, through my stomach and into my intestines, put a needle into my pancreas and got a few cells from the tumor. I was sedated, but my wife, who was there, told me that when they viewed the cells under a microscope the doctors started crying because it turned out to be a very rare form of pancreatic cancer that is curable with surgery. I had the surgery and I'm fine now.
This was the closest I've been to facing death, and I hope it's the closest I get for a few more decades. Having lived through it, I can now say this to you with a bit more certainty than when death was a useful but purely intellectual concept:
No one wants to die. Even people who want to go to heaven don't want to die to get there. And yet death is the destination we all share. No one has ever escaped it. And that is as it should be, because Death is very likely the single best invention of Life. It is Life's change agent. It clears out the old to make way for the new. Right now the new is you, but someday not too long from now, you will gradually become the old and be cleared away. Sorry to be so dramatic, but it is quite true.
Your time is limited, so don't waste it living someone else's life. Don't be trapped by dogma — which is living with the results of other people's thinking. Don't let the noise of others' opinions drown out your own inner voice. And most important, have the courage to follow your heart and intuition. They somehow already know what you truly want to become. Everything else is secondary.
When I was young, there was an amazing publication called The Whole Earth Catalog, which was one of the bibles of my generation. It was created by a fellow named Stewart Brand not far from here in Menlo Park, and he brought it to life with his poetic touch. This was in the late 1960's, before personal computers and desktop publishing, so it was all made with typewriters, scissors, and polaroid cameras. It was sort of like Google in paperback form, 35 years before Google came along: it was idealistic, and overflowing with neat tools and great notions.
Stewart and his team put out several issues of The Whole Earth Catalog, and then when it had run its course, they put out a final issue. It was the mid-1970s, and I was your age. On the back cover of their final issue was a photograph of an early morning country road, the kind you might find yourself hitchhiking on if you were so adventurous. Beneath it were the words: "Stay Hungry. Stay Foolish." It was their farewell message as they signed off. Stay Hungry. Stay Foolish. And I have always wished that for myself. And now, as you graduate to begin anew, I wish that for you.
Stay Hungry. Stay Foolish.
Thank you all very much.
2011-10-04
"thou art fucked"
Reading: Reamde - Neil Stephenson
Viewing: Hereafter, by Clint Eastwood
Listening to: DJ Shadow: The less you know, the better
Thinking: Meervoudig stemrecht op basis van "burgerschap", zou dat geen correctie voor de representatie democratie zijn #www.G1000.be
Travelling: Paris these days
Last picture: "thou art fucked"
2011-09-06
Where were you on 9/11?
Hard to imagine how quickly this decade has gone by.
I highly recommend Philip Stephens article from the Financial Times.
On 9/11/2001, I was a in a winery in Bourgogne, France with a couple of friends returning from our last "innocent" holidays in the South of France. After sampling some delicious "crus" we surfaced into a hot and sunny afternoon to discover that all our phones (yes we had those clunky nokia's) went hell-bend into overdrive as parents and friends were trying to raise us. The drive back North over deserted highways, with jetfighters patrolling over the North-Eastern part of France was a drive to remember: radio commentators were going crazy, politicians were declaring the 3rd world war and nobody had a clue. We saw the first images of the towers in a packed petrol station in Luxembourg and decided to race home to our families.
The shock and awe, the sheer terror of viewing this incredible apacolypse brought tears to all of our eyes. It was the day that the lot of us lost our youth. It was also the day that we woke up to face/fight/form the future.
A couple of days to the first decade after 9/11; I've been thinking of meaningful words and couldn't phrase it better than with the following song from the summercamps in Algonquin
Source: http://www.firesoffriendship.com/SongBook/song3.htm
The Taylor Statten Camps
Evening Grace (Hymn Of Thanks)
Let us give thanks that life is high adventure,
That unscaled heights await us, await us every day.
Let us be glad for work and love and laughter,
For loyal friends and comrades, and comrades on the way.
The evening shadows gather round the sunset,
This day will join our long lost yesterdays,
As builders of a better world we seek,
May we be wise to use each newborn day,
Let us give thanks.
Music by - Murray Adaskin
Words by - Dr. A E. Haydon
I highly recommend Philip Stephens article from the Financial Times.
What we are left with is a world betwixt and between. The sweep of history will record the past decade as a parenthesis – separating a brief period of unparalleled US might from a new, and chaotic, multipolar world. Al-Qaeda had to be defeated. But for all the horror he inflicted on 9/11, Bin Laden did not really change very much at all.
On 9/11/2001, I was a in a winery in Bourgogne, France with a couple of friends returning from our last "innocent" holidays in the South of France. After sampling some delicious "crus" we surfaced into a hot and sunny afternoon to discover that all our phones (yes we had those clunky nokia's) went hell-bend into overdrive as parents and friends were trying to raise us. The drive back North over deserted highways, with jetfighters patrolling over the North-Eastern part of France was a drive to remember: radio commentators were going crazy, politicians were declaring the 3rd world war and nobody had a clue. We saw the first images of the towers in a packed petrol station in Luxembourg and decided to race home to our families.
The shock and awe, the sheer terror of viewing this incredible apacolypse brought tears to all of our eyes. It was the day that the lot of us lost our youth. It was also the day that we woke up to face/fight/form the future.
A couple of days to the first decade after 9/11; I've been thinking of meaningful words and couldn't phrase it better than with the following song from the summercamps in Algonquin
Source: http://www.firesoffriendship.com/SongBook/song3.htm
The Taylor Statten Camps
Evening Grace (Hymn Of Thanks)
Let us give thanks that life is high adventure,
That unscaled heights await us, await us every day.
Let us be glad for work and love and laughter,
For loyal friends and comrades, and comrades on the way.
The evening shadows gather round the sunset,
This day will join our long lost yesterdays,
As builders of a better world we seek,
May we be wise to use each newborn day,
Let us give thanks.
Music by - Murray Adaskin
Words by - Dr. A E. Haydon
2011-03-24
2011-03-13
Nuclear Spin
Horrifying news from Japan's 3 "shaken" nuclear reactors is god-given amunition for the anti-nuke lobby worldwide who are starting to question the protection schemes in Europe (e.g. Bundestag Green party or in Belgium).
This clearly is a case of spin and over-reaction, building upon populations' inner aversion for things they hardly understand, i.e. nuclear energy.
Can we please have an honest debate about this?
There is no way in hell we're going to be independent from fossile fuels or nuclear-generated energy for decades to come and this is largely due to failing government policies and subsidy mechanisms. Societies as a whole have to make dramatic shifts into renewables and sustainable energy production/consumption modi, but this is not going to happen without a lot of abuse and free-riders diverting energy subsidies. Take a look around your villagen and "admire" your neighbours' abusive installation of tax-paid voltaic cells on his roof. All those tax-evasiing measures should have been directed to other research. All of these efforts should be collectively harnassed instead of individually abused.
We seriously need to have a societal INFORMED debate on this. Why aren't we planting more windmill farms in Belgium? Why aren't we capatilzing on the nuclear-intellect we've gathered over the decades? Why are we going to force our population to depend on external energy supply (be that Gaz from Russia, or fossile fuels from the Gulf)?
Politicians, get to work. Yesterday.
This clearly is a case of spin and over-reaction, building upon populations' inner aversion for things they hardly understand, i.e. nuclear energy.
Can we please have an honest debate about this?
There is no way in hell we're going to be independent from fossile fuels or nuclear-generated energy for decades to come and this is largely due to failing government policies and subsidy mechanisms. Societies as a whole have to make dramatic shifts into renewables and sustainable energy production/consumption modi, but this is not going to happen without a lot of abuse and free-riders diverting energy subsidies. Take a look around your villagen and "admire" your neighbours' abusive installation of tax-paid voltaic cells on his roof. All those tax-evasiing measures should have been directed to other research. All of these efforts should be collectively harnassed instead of individually abused.
We seriously need to have a societal INFORMED debate on this. Why aren't we planting more windmill farms in Belgium? Why aren't we capatilzing on the nuclear-intellect we've gathered over the decades? Why are we going to force our population to depend on external energy supply (be that Gaz from Russia, or fossile fuels from the Gulf)?
Politicians, get to work. Yesterday.
Subscribe to:
Posts (Atom)