moeilijk valt te beschrijven
wat voor chaos er op onze wegen
heerst.
vallende blaren, een lichte mistbank,
aangekondigde regen,
de weergod heerst
zeker deze week, met honderden kilometers toegeschreven
aan allemaal "kleine" incidentjes
die de ganse week lang
deed stilstaan
zogezegd
want meteoroloog of verkeersinfarctchirurg
ontkennen steeds
wat niemand durft te verdedigen
wij kunnen niet rijden
wij hebben geen respect voor andere weggebruikers,
laat staan voor onze kinderen op de fiets
wij hebben geen opvoeding
wij gedragen ons aggressiever dan de rest van Europa
en toch vinden we onszelf excellente chauffeurs
wij snappen geen bal van wat in andere landen al jarenlang bewezen is
onze overheid moet rits-campagnes promoten,
omdat we te egoïst zijn om ze toe te passen
wij zijn uit op moord
in onze steden rijden auto's niet zomaar naast elkaar,
maar om te dichtst op elkaar
zonder ademruimte voor voet of fiets of andere tweewieler
en als een taxi een brommer bespeurt, lijkt het of de jacht echt is aangeblazen.
wij kiezen slechte vertegenwoordigers
onze maffieuse verkozenen, die nochtans een hele industrie te verdedigen hebben
trekken resoluut de kaart van de immobiliteit,
de ministers zouden beter van titel veranderen.
de helletocht van elke dag is een zelfmoordmissie voor bromfietsen
gigantische kraters in de baan, opengeboorde middellijnen, oneven opgevuld met barslechte tarmac
razende, gefrustureerde automobilisten die doof en blind en dwaas voor zich uit staren, zich onbewust van anderen, en die in plaats van te anticiperen, snel nog wat gas bijgeven om het gat dicht te rijden.
hoe zit dat nu met onze verkeersopvoeding?
en waar zit die smart verkeerstechnologie?
en waar is de verkeerspolitie als er voor de zoveelste keer een ring rond stil staat?
en wie gaat er eens werk maken van grote infrastructuurprojecten?
het toppunt van droefnis:
in de tunnels van Brussel hangen intelligente verkeersborden,
met tijdens de spits, een kort woord
file
geen verdere uitleg nodig
te failliet voor meer woorden
